2018 - Catalonië
01.08.2018 - Heenreis
Gisteren is Lisa nog wat gaan ‘afkicken’ van het Belgisch kampioenschap zwemmen … door in Leuven nog aan de laatste wedstrijd van het zwemseizoen mee te doen :-). Na 2 zilveren medailles op het BK (!!!), heeft ze in Leuven nog een clubrecord én een persoonlijke besttijd verbeterd. Goed bezig, hoor! Maar dat maakt dat we niet zoals de voorbije jaren onmiddellijk na het BK op reis vertrokken zijn, maar wel nog enkele dagen later. En we doen bovendien de reis niet met het voltallige gezin. De reden is de zware tweede zit van Jonas. Als morele support en praktische ondersteuning tijdens de blok, vonden we het evident dat er steeds iemand van ons bij hem thuis is en hebben we daarom besloten voor iets bijzonder: Lisa zal met papa een deel van de initieel geplande reis naar Catalonië (Spanje) maken. Tijdens die periode blijft mama bij Jonas. Daarna zullen Lisa en mama voor een weekje naar zee gaan en zal papa bij Jonas blijven.
En we hopen natuurlijk vurig dat we volgend jaar terug iets samen kunnen doen.
Met de mobilhome naar Spanje dus. Best een lange trip voor deze ingekorte vakantie, maar we gaan er toch voor. Onze eerste bestemming is het nationaal park “Aigüestortes” in de Pyreneeën. In totaal bedraagt de heenrit 1.250 km. Dit doen we in 2 etappes. Vandaag zullen we al tot voorbij Parijs rijden. We trachten het zo te timen dat we de spits in de grootstad vermijden en vetrekken thuis rond 14u, dan zijn we iets na de avondspits op de ‘Périphérique’ van Parijs. Toch staan we er nog even in de file. We rijden tot vlak voor Orleans, waar we rond 22u op de parking van een tankstation gaan slapen.
Morgen hebben we nog 750 km te gaan. Aan gemiddeld 90 km/u (onze standaard snelheid met de mobilhome) is dat nog een vrij volle dag verplaatsing.
02.08.2018 - Heenreis – vervolg
We zijn rond 7u30 terug ‘en route’ naar de Pyreneeën. Het is vlot rijden, maar we zijn toch pas tegen 17u30 op onze eindbestemming. Dat is een ruime parking net onder Port de la Bonaigna, het hoogste punt van Vall d’Aran. Ondanks een hoogte van meer dan 2.000 m, is het bij onze aankomst nog 29°C. In heel Europa heerst er op dit moment een hittegolf en extreme droogte. De vergelijkingen met de beruchte zomer van 1976 zijn niet uit de lucht. Het voordeel is dat we daardoor wellicht een heel zonnige verlofperiode zullen hebben. Het nadeel zal de hitte zijn. Veel drinken (meedragen) en goed tegen de zon insmeren, is het verdict.
03.08.2018 - Refugi Gerber Mataro
Het was rustig slapen bovenaan de pas in Vall d’Aran. Alleen staat er ook een wel heel vreemde sneuter met een camper. Het speciale aan de man is dat hij gisterenavond helemaal naakt over de parking liep … en niemand nam daar precies aanstoot aan. In België zou naaktlopen onmiddellijke gevolgen hebben. Zijn er hier in Spanje andere normen? Op onze wandeling van vandaag zullen we de man opnieuw tegenkomen. Enkel met kousen, bergschoenen en een rugzak. Ik dacht dat we hier in een “natuurpark” waren, maar het lijkt eerder een “naturistenpark” te zijn :-).
Maar goed, over onze dag zelf: een topwandeling met een aaneenschakeling van meertjes. Het ene al mooier dan het andere. Gewoonweg prachtig. Maar best wel een zware wandeling. Niet omwille van de lengte of de hoogtemeters, wel door de hitte (meer dan 30°C) en de toch wel lastig begaanbare paden. Het gaat zowat de hele tijd over rotsblokken en boomwortels en er komt al eens handen en voetenwerk aan te pas. We zijn moe wanneer we rond 15u30 terug aan de mobilhome staan.
We rijden onmiddellijk verder naar Espot. Het doel (en de hoop) is de komende 2 dagen op camping “Sol I Neu” te kunnen staan. Maar dat blijkt ijdele hoop. Volzet, ook voor morgen. Een tweede tegenslag is dat we niet mogen overnachten op de ruime parking bij het binnen rijden van Espot … maar er staat geen bord dat het verboden is langs de kant van de weg. Dus zetten we ons daar. Voorlopig hebben we nog genoeg water om te douchen (wat we anders op de camping zouden gedaan hebben), maar we zullen tijdens deze reis (via een camping of camperplaats) zeker nog water moeten kunnen bijtanken. We zien nog wel hoe het loopt.
Linken
04.08.2018 - Refugi Joseph Maria Blanc – Espot
Het was rustig slapen in Espot. Ook al staan we hier langs de kant van de weg geparkeerd, toch hebben we geen last van voorbijrijdend verkeer gehad. Bij de lokale superette haal ik stokbrood, een gewoon broodje én koffiekoeken. Terwijl Lisa nog aan het wakker worden is, loop ik tweemaal heen en weer naar het publiek kraantje met drinkwater hier vlakbij. Met een waterzak van 10 liter hebben we op dien manier meteen al wat extra water voor een douche na de wandeling. Ik moet immers iets doen nu we niet op de camping geraken en we wel elke dag een verkwikkende douche willen nemen (met dit hete weer is dat op het einde van een wandeldag immers geen luxe).
Wanneer Lisa op is, eten we de koffiekoeken als ontbijt. Het stikbrood gaat mee als picknick. Tegen 9u gaan we naar het loket van de bergtaxi’s (100m van waar we geparkeerd staan). Het initiële plan was op te rijden naar Estany Negre en terug te keren met de bergtaxi vanaf Presa de Lladres (en een wandeltocht te maken naar Pic de Peguera). Maar aan het loket vertellen ze ons dat dit de meest complexe optie is die ze aanbieden. Er moeten minstens 6 personen zijn die diezelfde optie kiezen en de ervaring is dat die er zelden zijn. We besluiten daarom de wandelplannen bij te sturen en een enkele rit naar Estany Negre (vlak aan Refugi Joseph Maria Blanc) te kopen. We zullen dan een tocht rond de refugi maken (maar niet tot aan Pic de Peguera gaan) om dan te voet terug naar Espot te komen.
Ook voor deze optie moeten we even wachten tot we met minstens 6 personen zijn die naar Estany Negre willen, maar na een kwartiertje zijn we met voldoende en kunnen we op weg. De rit met de bergtaxi (een Land Rover Defender) is een avontuur op zich. Met een ‘gewone’ auto kan je deze toch wellicht maar 1 keer maken en dan ligt die in stukken uit elkaar, maar die Defenders zijn precies onverwoestbaar. Het lijkt erop dat de passagiers er na een klein uur heen en weer te zijn geschud, er meer gehavend uitkomen dan de jeep zelf.
We stappen uit in een schitterend landschap en de luswandeling van en naar de hut, brangt ons langs tal van idyllische meertjes. We picknicken met zicht op Estany Tort de Peguera en Refugi Joseph Maria Blanc. Het is een postkaartje dat aan onze voeten ligt. Zo mooi.
Als we terug aan de refugi zijn, drinken we er nog een cola om wat suikers op te doen voor de afdaling van 1.200 hoogtemeters die we nog te doen hebben. Best pittig voor onze niet getrainde beentjes. Het eerste deel van de afdaling gaat over dezelfde weg als deze van de bergtaxi, maar het tweede deel gaat gelukkig door het bos en zorgt voor heel wat schaduw en dus welkome beschutting tegen de brandende zon.
Rond 17u30 zijn we terug in Espot. We reserveren er alvast in een restaurantje voor het avondeten. Maar eerst nog een verkwikkende douche in de mobilhome. Met dit weer moet het water niet verwarmd worden. Het doet deugd zoals het is!
Linken
05.08.2018 - Estany d’Amitges - Refugi Saboredo
Net zoals gisteren haal ik bij de lokale superette een stokbrood (voor onze picknick) en koffiekoeken (chocoladebroodjes) voor bij het ontbijt. Het belooft andermaal een zeer zonnige dag te worden. Vandaag starten we aan een 2-daagse trekking met overnachting in de berghut “Refugi Saboredo”. Voor Lisa is dit de allereerste ervaring met het overnachten in een hut. Door er een 2-daagse tocht van te maken, kunnen we iets dieper het park van de “Aigües Tortes” binnengaan dan wat enkel met een dagtocht mogelijk zou zijn. We nemen wel de bergtaxi naar Estany d’Amitges (het meer iets voorbij de gelijknamige berghut) en zullen op dezelfde manier terugkomen, maar dan vanaf Estany de Sant Maurici. De terugrit met de bergtaxi bespaart op die manier tijd voor een kleine afdaling die op zich het minst te bieden heeft.
We staan reeds om 8u45 aan het loket van de bergtaxi’s. Normaal gaan ze om 9u open, maar er staat al best wat volk en ze doen vroeger open. Voor onze bestemming (Estany d’Amitges) zijn we nog maar met 4 personen moeten we wachten tot er nog geïnteresseerden opdagen om minimaal met 6 te zijn. Anders wordt er niet gereden. Spijtig tijdverlies, want het is pas tegen 9u30 dat we met voldoende zijn om te kunnen vertrekken voor een rit van ongeveer 50 minuten. Het eerste deel (tot Estany de Sant Maurici) gaat over een vrij goede weg, maar daarna moet de Land Rover Defender het beste van z’n kunnen laten zien. Bij deze zijn we helemaal wakker geschud :-).
We hebben een paar opties om naar Refugi Saboredo te gaan en laten de ervan afhangen van onze conditie telkens we op een punt komen waar we kunnen kiezen voor een korte of langere weg. Uiteindelijk gaan we voor de op één na langste versie die ons langs de ronduit schitterende meren van Colomeres brengt. M’n literaire vaardigheden schieten te kort om zoveel natuurpracht te beschrijven. Dus de foto’s moeten maar voor zich spreken (al tonen die toch steeds maar ee fractie van wat je echt ter plaatse ervaart, voelt, ruikt,…).
Het ‘nadeel’ van de afdaling naar de meren van Colomeres, is dat er ons daarna (op het laatste én warmste stuk van onze tocht) nog een pittige klim te wachten staat. Regelmatig op adem komen en heel veel drinken is de boodschap. We hebben geen haast. Iets na 17u zijn we aan de hut. Een primitieve refuge. In de slaapruimte zijn het (zoals meestal in hutten) stapelbedden en we krijgen 2 bovenste bedden toegewezen. Ze staan per 2 los van elkaar, zonder zijwand, waardoor je zomaar uit het bed zou kunnen rollen. Dit slaat niet rustgevend (vind ik). En daar kwamen verschillende luide snurkers en een persoon met een aanhoudende hoest bij … veel slapen hebben we niet gedaan, waardoor Lisa’s eerste huttenervaring er meteen toe heeft geleid dat dit voor haar niet meer hoeft :-). Nochtans was het eten OK (op een vlieg na in de salade van Lisa) en zaten we aan tafel met een aantal fijne jonge mensen (uit Spanje en Frankrijk).
Wat van deze dag het meeste zal bijblijven is de prachtige natuur die we niet zonder een overnachting in deze hut zouden kunnen bereikt en gezien hebben. Dus nemen we de ongemakken er graag bij (niet, Lisa?).
Linken
06.08.2018 - Refugi Saboredo – Estany de Sant Maurici
De tweede dag van onze 2-daagse trekking. Met nog vermoeide ogen zitten we om 7u aan de ontbijttafel. Veel slapen is er (vooral door de zware snurkers) niet bij geweest. Maar we lagen reeds om 8u30 in bed, dus we hebben we veel uurtjes kunnen ‘rusten’ :-).
We nemen picknick mee vanuit de hut , vullen ons drinkwater bij (lekker fris!) en gaan op stap richting Espot, waar we vanaf Estany de Sant Maurici de bergtaxi zullen nemen. We starten de dag met een klim van ongeveer 400m. Dit gaat vlot, ondermeer dankzij de aangename temperatuur; Gisterenavond is een onweer met hagel losgebarsten en dat heeft de temperatuur voelbaar doen dalen. We staan daardoor snel bij een punt dat we van gisteren nog kennen en waar we i.p.v. rechtstreeks naar Refugi Saboredo te gaan, hadden gekozen voor een ‘ommetje’ langs de meren van Colomeres (wat qua natuurpracht een topkeuze bleek te zijn). Dit keer gaan we richting Sant Maurici. Vanaf hier is het quasi steeds dalen. Tussendoor eten we onze picknick nog op en staan reeds rond 13u aan het trefpunt van de taxi’s aan het meer van Sant Maurici.
Tot onze verbazing is het ticket dat we gisteren kochten voor een heen- én terugrit, niet meer geldig is en we moeten bijbetalen. Nochtans hadden we dit heel uitdrukkelijk gevraagd bij de aankoop ervan (m.n. dat er een dag ging tussen zitten tussen de heen- en terugrit) en er werd ons op het hart gedrukt dat dit geen probleem was. Wanneer we terug in Espot staan, ga ik m’n ongenoegen uiten aan het loket van de bergtaxi’s. Daar wordt doorleuk gezegd dat de tickets maar 1 dag gelden en ze dus niks terugbetalen. Er wordt nog eens bovenop gesmeerd dat ik dat maar bij de aankoop had moeten zeggen dat we niet dezelfde dag zouden terugkomen … terwijl ik dat tot 2-maal toe heel expliciet gevraagd heb. Ik vond ze al van bij het begin arrogant en onsympathiek. Bij deze zijn ze ook oneerlijk en uit op geld. Laten rusten. Ik ga er nu niet meer energie in steken, want we hebben geen tijd te verliezen om aan onze doorsteek naar de Middellandse Zee te starten.
We nemen elk nog een douche in de mobilhome om het zweet van de voorbije 2 dagen weg te spoelen en vertrekken dan richting het natuurpark ‘Cap de Creus’ (en meerbepaald Cadaques) voor het tweede deel van deze reis. We stoppen echter nog even bij camping ‘Sol I Neu’ (waar we bij onze aankomst in Espot hadden gehoopt te kunnen staan, maar toen bleek alles volzet). Ik hoop er, mits betaling natuurlijk, wat water te mogen bijtanken en het toilet te verversen. Ik krijg tot m’n verbazing eerst een principiële ‘neen’ op mijn vraag. De motivatie is dat het een service is die ze niet aanbieden. Ik geef aan dat het voor mij in orde is als ze hiervoor een overnachtingsprijs aanrekenen, maar de eigenaar wil er ook niet voor betaald worden omdat het een gratis service is die ze aan de klanten aanbieden … wat vreemde redenering. Uiteindelijk geeft hij toestemming, maar wil er geen geld voor ontvangen. Ik heb nog even aangedrongen, maar hij wilde het principieel niet.
Hoe dan ook: bedankt aan camping ‘Sol I Neu’ voor de depannage al is duidelijk dat we dit geen tweede keer moeten komen vragen.
De rit naar ‘Cap de Creus’ is best wel lang, niet zozeer in kilometers (ongeveer 300 km), wel in tijd. Meer dan 5u te gaan volgens de GPS. Aan onze lager dan gemiddelde snelheid met de mobilhome en het feit dat we nog moeten eten, maakt dat het reeds 23u en donker is wanneer we er aankomen. Te laat om nog bij ‘camping Cadaques’ langs te gaan. Gelukkig vinden we nog een plekje helemaal achteraan de ruime parking tegenover de camping. Vooraan staat wel een bord dat je er niet mag overnachten met een camper … maar dit kunnen we catalogeren onder ‘overmacht’ en maken ons sterk dat het bij deze wel mag. Morgen horen we wel of we op de camping kunnen staan. Nu eerst naar bed, want het was een lange, inspannende dag.
Linken
07.08.2018 - Cadaques
De dag start grijs, al is dat niet de kleur van een grijze dag bij ons thuis. De kleur is eerder geel: de zon is duidelijk aanwezig achter de laaghangende wolken. Het is ook drukkend warm. Deze nacht is het niet onder de 29°C gegaan. Het is wat het is en na het ontbijt trekken we toch onze wandelschoenen aan voor een tocht langs de kust van Cadaques (richting Cap de Creus). De mobilhome kunnen we nog perfect op de parking laten staan en we zullen straks op de camping hier recht tegenover gaan horen of er een plek vrij is voor de komende 2 dagen.
Want een tweede nacht 'illegaal' op deze parking blijven staan, doen we best niet. Vooraan aan de inrit van de parking staat er immers een bord dat boetes van 150 EUR vermeldt als je hier overnacht met een camper.
De wandeling brengt ons al vrij snel langs het huis waar Salvador Dali gewoond heeft. Het ligt vlak aan het water. Mooi gelegen en zeker een inspirerende plek. Het is geen museum, maar kan wel bezocht worden. Wij stappen verder langs de kust terwijl de wolken beetje bij beetje optrekken en het i.t.t. de voorspellingen op de Meteovista-weerapp toch nog een perfect zonnige dag wordt. Dat heeft wel een keerzijde, want de zon brandt onverbiddelijk hard en het is vrij snel duidelijk dat het niet doenbaar, noch wijs is om de hele toch die we gepland hadden, af te maken. Het initiële doel was heen en terug naar 'Cap de Creus' te gaan, maar we korten deze in en gaan als alternatief nog eens tot aan de baai van Cadaques (waar we een lekker ijsjeszaak ontdekken :-)). Maar vooraleer we naar de baai van Cadaques gaan, lopen we langs de camping om te checken of we daar de komende 2 nachten kunnen staan ... en e hebben geluk, er is plaats vrij.
Perfect! Voor het eerst op deze trip kunnen we tafel en stoelen buiten halen, het luifeltje uitdraaien en buiten eten. Laat kunnen we echter niet blijven zitten, want rond 21u breekt er een zwaar onweer los met hevige windstoten. De mobilhome schudt er soms van. Het zorgt voor wat verkoeling, al gaat het finaal maar om enkele graden. Maar toch voelt het aangenaam aan om te slapen.
Linken
08.08.2018 - Cap de Creus - Cadaques
We hebben goed geslapen op 'camping Cadaques', al was het in het begin eerder rusten dan slapen omwille van de hevige regen op het dak van de mobilhome en het felle lichtspel door het onweer.
De dag start opnieuw grijs, maar we weten van gistsren dat het na enkele uren nog perfect kan opentrekken. En dat blijkt vandaag ook zo te zijn, al zal de dag finaal een afwisseling zijn van zonnige periodes en bewolking. Maar het zorgt voor aangenamere temperaturen dan de voorbije dagen, dus we zien er het voordeel wel van in.
Vandaag willen we naar 'Cap de Creus', maar het is verboden om daar met de mobilhome naartoe te rijden. Waarom? Zeker niet omwille van de weg zelf, want die is breed genoeg. Er wordt echt wel heel veel gedaan om het campers hier moeilijk te maken. Maar we hebben een alternatief gevonden: er is een taxiservice om ons tot daar te brengen. In een open buggy rijden we voor 20 EUR tot aan de Cap. We zullen vanaf daar via de kust te voet terugkomen naar Cadaques, maar doen eerst eerst nog een korte luswandeling langs de rotskust van 'Cap de Creus'. We passeren verschillende mooie baaitjes die deze tijd van het jaar vol liggen met plezierboten en strandgasten. Ook Lisa gaat in één van die baaitjes even in het water.
Wanneer we terug in Cadaues zijn, gaan we eerst naar de camping voor een verfrissende douche. Daarna gaan we iets eten in het dorp zelf. Aan eetmogelijkheden geen probleem in Cadaques, het is volledig op toerisme georiënteerd.
Dit was onze laatste volle vakantiedag. Morgen maken we er nog een kleine uitstap van tot de middag en dan beginnen we aan onze tocht terug naar huis.
Linken
09.08.2018 - Wat rond snuisteren in Cadaques en start van de terugreis
We kunnen nog tot het middaguur op de camping blijven staan en daar maken we dan ook graag gebruik van. Na het ontbijt (dat ik in de verzorgde superette van de camping haal), zakken we nog eens af naar het toeristisch centrum van Cadaques. Lisa wil de winkeltjes bezoeken. We doen het rustig aan. Drinken nog iets op een terrasje en iets na 11u kunnen we niet aan de drang weerstaan, om nog een ijsje te eten uit het ruime aanbod van het ijsbar vlak aan het water. Daarna zit het er op en keren we terug naar de mobilhome om aan onze terugreis van een kleine 1.300km te beginnen. Het doel is tot voorbij Lyon te geraken vandaag, wat ondanks file aan de grens Spanje-Frankrijk, lukt. We overnachten op de parking van een groot tankstation.
10.08.2018 - Terugreis - Vervolg
Vandaag hebben we nog ongeveer 750km te gaan. Perfect doenbaar om tegen het avondeten thuis te zijn ... maar dan slaat het tegen. Wanneer we aan het betalen zijn voor de laatste péage strook (net voor Toul), zien we de motor van de mobilhome roken. We gaan onmiddellijk aan de kant op de parking vlak na achter de slagbomen van het péagestation. Er is duidelijk iets fout met de koeling van de radiator, want het reservoir van de koelvloeistof is zo goed als leeg en de motor is helemaal ondergespat met die vloeistof. Het wegslepen van de mobilhome in het buitenland zit niet mee in de omniumverzekering van de mobilhome, maar bij de VAB zetten ze me wel op weg met een telefoonnummer. Uiteindelijk zal ik nog 2 andere nummers moeten bellen om finaal bij de juiste dienst te zijn die verantwoordelijk is voor de sector waar we op dat moment geparkeerd staan. Maar eens op de juiste plek terecht gekomen, gaat het wel vlot en staat er een kwartiertje later hulp. Het probleem wordt niet direct gevonden en we worden weggespeelt naar een garage vlakbij. Daar wordt snel duidelijk dat er een gaatje in de radiator is. Wanneer het reservoir met de koelvloeistof wordt bijgevuld, spuit er een straal water uit de plek waar wellicht een steentje ongelukkig is terecht gekomen. Wat nu? Als de fit in de radiator niet groot is, kan het blijkbaar opgelost worden met een product dat bij de koelvloeistof wordt gedaan. De motor moet dan een uurtje draaien met de verwarming 'volle bak'. Het product zorgt voor een dichting van de fit langs binnen uit. Het lukt echter alleen bij gaatjes die niet al te groot zijn. Maar het is het proberen waard. Het alternatief is immers minder leuk en zal ons meerdere dagen vertraging opleveren. Het is immers al vrijdagnamiddag en een manuele herstelling van de radiator kan ten vroegste maandag gebeuren. Maar we hebben geluk: het product slaat aan en een kleine 2u later zijn we terug 'en route'. In totaal hebben we wel ongeveer 5u tijd verloren, maar liever dat dan het hele weekend daar te moeten wachten op een herstelling. Iets voor 22u zijn we thuis van een mooie, maar bewogen reis.
2018 - Catalonië
Wandelbeschrijvingen
Hieronder staan de linken naar de details van de wandelingen en uitstappen die we tijdens deze reis maakten.
- Refugi Gerber Mataro
- Refugi Joseph Maria Blanc – Espot
- Estany d’Amitges - Refugi Saboredo
- Refugi Saboredo – Estany de Sant Maurici
Foto's
Hieronder staan rechtstreekse linken naar de foto's van de wandelingen en uitstappen.
- Refugi Gerber Mataro
- Refugi Joseph Maria Blanc – Espot
- Estany d’Amitges - Refugi Saboredo
- Refugi Saboredo – Estany de Sant Maurici
- Cadaques
- Cap de Creus - Cadaques
Gebiedsbeschrijving
Hieronder staan de linken naar de gebieden/streken die we tijdens deze reis bezochten.
Map
Op de map staan de plaatsen/wandelingen aangeduid die we in deze streek (en omgeving) maakten. Op de iconen kan verder worden doorgeklikt naar meer details rond de bijbehorende activiteit.
2018 - Catalonië
Hieronder staan de timelapses (gepubliceerd op YouTube) die we tijdens deze vakantie maakten. Om ze in een 'lus' af te spelen, kan rechts op de filmpjes worden geklikt om die optie aan te vinken..